W tym przypadku oba wyrazy posiadają końcówkę. Używamy tego typu dopełniacza, gdy chcemy pokazać, że coś do kogoś/czegoś należy. Pierwszy wyraz w języku tureckim otrzymuje końcówkę -nin/in, drugi: -si.
polisin köpeği – pies policjanta ( w odróżnieniu od polis kopeği – pies policyjny)
İstanbul’un trafığı – ruch stambulski
Onların bahcelerınde güzel çiçekler var. – W ich ogrodzie są piękne kwiaty. (n– łącznik -de – w)
- Gdy mowa o dziele, książce na przykład, lub autorze – nie używamy końcówki przy pierwszym wyrazie i mamy:
Da Vinci Şifresi – Kod Leonarda da Vinci
John Wayne yürüyüşü – chód Johna Wayna
