Mowę zależną w języku tureckim najłatwiej chyba pokazać na przykładach:
Öğretmen: – Bir kompozisyon yazınız. – Nauczyciel: – Napiszcie wypracowanie.
Öğretmen öğrencilere: “Bir kompozisyon yazınız” diyor. – Nauczyciel do uczniów: “Napiszczie wypracowanie” – mówi.
Öğretmen öğrencilere bir kompozisyon yazmalarını söylüyor. – Nauczyciel powiedział do uczniów, żeby napisali wypracowanie.
W pierwszym przypadku, mamy do czynienia z mową niezależną. W drugim, do wypowiedzianego zdania, dodajemy słówko “diyor”, natomast trzeci przypadek, to typowa nominalizacja wraz ze słówkiem “söyledi” albo “istedi”.
| stem | przeczenie | końcówka osobowa | ||
| -m | – rica et- | |||
| -n | -i söyledi | |||
| -si/sı | -i istedi | |||
| stem | -ma/me | ma | -miz/mız | -i emret- |
| -niz/nız | ||||
| -ları/leri |
Gdy w cytacie występują takie słówka jak: lütfen, sakın, hadi, to je pomijamy.
