Tworzy się go w języku tureckim poprzez dodanie końcówki -miş do rzeczownika lub przymiotnika.Końcówka ta pokazuje, że coś zostało odkryte przez nas po fakcie, lub że nie byliśmy świadkiem wydarzenia, a informacja pochodzi od kogoś innego.
Kutu boşmuş! – O, pudło jest puste! (A spodziewaliśmy się, że jest pełne).
W odróżnieniu od końcówki dodawanej do czasownika, która określa wydarzenie z przeszłości, przy rzeczowniku lub przymiotniku, może (ta końcówka) odnosić się również do teraźniejszości.
